چرا کوهنوردی لازمه هر مجموعه تربیتی است؟

در میان خیل برنامه هایی که می توان برای کودکان و نوجوانان در مجموعه های تربیتی داشت می توان گفت موثرترین برنامه برای رشد فردی و مقدمه سایر فعالیت ها، کوهنوردی است. که در این مقاله قصد داریم به بیان چرایی آن بپردازیم.

1. ارتباط با طبیعت

انسان با پیشرفت تکنولوژی و عوض شدن شکل زندگی، هر روز از طبیعت دورتر می شود و در واقع از ریشه خود دور می شود. در حالی که ارتباط با طبیعت، روح انسانی را در وی زنده نگه می دارد و می تواند از ماشینی شدن او جلوگیری کند. جدای از  این، کوهنوردی برای سلامت جسم، خصوصا در این هوا و فضای آلوده بسیار لازم است.

2. حس پیروزی در برابر عظمت کوه

وقتی انسان از پایین به کوه با آن عظمت نگاه می کند، خود را در برابر آن ناچیز می بیند ولی وقتی آن را می پیماید و قله را فتح می کند، حس پیروزی او در مقابل این عظمت، نگاه به زیر دست و راهی که پیموده، روحیه جنگیدن و نترسیدن از مشکلات بزرگ را در وی تقویت می کند و کمک می کند در زندگی از مقابله با مشکلات بزرگ نهراسد و شانه خالی نکند.

3. لزوم آهسته و پیوسته رفتن

یک شرط مهم برای داشتن یک تجربه خوب و موفق از کوهپیمایی رعایت نکته آهته و پیوسته رفتن است. چرا که حرکات شتابزده و استراحت های متعدد تنها باعث گرفته شدن انرژی شما می شود.  بعضی در نگاه اول ( با حال تکبر و قدرتمندی) با سرعت زیاد سعی در طی مسیر دارند. اما همین که از اولین تپه بالا می روند دیگر جانی برای پیمودن باقی مسیر ندارند و مجبور می شوند با استراحت های طولانی انرژی از دست رفته را جبران کنند که در نهایت دیرتر به مقصد می رسند و شاید به مقصد نرسیده خسته شوند.

کوهنوردی تمرین این نکته است که در زندگی همیشه باید آهسته و پیوسته حرکت کردن را در نظر گرفت. با سنجیدن جوانب (انتخاب بهترین مسیر) قدم برداشت و در عین حال متوقف نشد.

4. غافل شدن از هدف باعث شکست می شود

اگر در مسیر کوهنوردی  خود را با جوانب سرگرم کنید و برای مدت زیادی از مسیر خارج شوید برای رسیدن به قله به مشکل خواهید خورد و شاید شما را از هدف اصلی گمراه کند. همچنین زیاد خوردن و زیاد استراحت کردن باعث کندی در حرکت و زمین گیر کردن شما خواهد شد. پرداخت به جوانب، استراحت کردن و غذا خوردن هر کدام باید به میزان کافی و در راستای رسیدن به قله (هدف اصلی) باشد.

در زندگی نیز انسان، در رسیدن به هدفی که برای خود تعیین کرده اگر گرفتار هر یک از مسائل جانبی، مادیات یا تن پروری شود از رسیدن به هدف بازخواهد ماند. چه بسا تپه هایی که انسان به تصور قله در آن متوقف می شود.

5. تمرین ایثار و فداکاری

در کوهنوردی های گروهی پیش می آید که فردی دچار آسیب شود و یا با کمبود آذوقه و آب مواجه شوید. این جا خود یک تمرین برای گذشت و ایثار در زندگی است. چه کسی حاضر است آذوقه خود را برای کمک به دوستش با اوتقسیم کند؟ و یا کسی حاضر است با به دوش کشیدن دوستش، پیمودن مسیر را بر خود سخت کند ولی دوستش را یاری رساند؟

6. راه بازگشتی نیست!

در کوهنوردی وقتی تصمیم به پیمودن مسیر گرفتی و در راه قدم گذاشتی، هرچند در میانه راه خسته شده باشی و یا ناامید، نمی توانی از همان جا تاکسی بگیری و برگردی! یا باید پای تصمیم خود بایستی و تا قله بروی و یا همین مسیر را برگردی و از اول شروع کنی. این خود یک تمرین است که در زندگی وقتی تصمیمی می گیری نباید با به وجودآمدن کوچکترین سختی ها جا بزنی و باید بدانی اگر تصمیم اشتباه گرفتی، جبران آن هزینه خواهد داشت.

در این جنگ اراده ها، کوهنوردی تمرین زندگی و تقویت اراده است. شاید شبیه ترین فعالیت به زندگی انسان کوهنوردی است. برای همین است که لازمه تربیت هر فرد است و همچنین لازمه هر مجموعه تربیتی.