کنجکاوی در قرآن: وفای به عهد

پیمان با مردم؛ واجب الهی
همه ما هر روز ده‌ها «قول» می‌دهیم؛ به دوستمان قول کمک در درس می‌دهیم، به مادرمان وعده ترک یک عادت بد را می‌دهیم، یا به خودمان قول می‌دهیم هدفی ارزشمند را دنبال کنیم. اما آیا تا به حال حساب کرده‌ایم چقدر به این قول‌ها پایبندیم؟ قرآن کریم در آیه ۱ سوره مائده می‌فرماید: «به عهدها وفا کنید»؛ حتی اگر این عهد، یک قرار ساده دوستانه باشد!

پیمان با خدا؛ عهدی که شکستنش خطرناک است
وقتی به سن تکلیف رسیدیم، با خدا پیمان بستیم؛ قول دادیم نماز بخوانیم، روزه بگیریم، از گناه بپرهیزیم و تقوای الهی پیشه کنیم. خداوند در آیه ۲۵ سوره رعد هشدار می‌دهد: «کسانی که پیمان خدا را می‌شکنند، مورد لعنت الهی قرار می‌گیرند».
از خود بپرسیم: آیا وقتی شیطان با حیله‌هایش وسوسه‌ام می‌کند، باز هم به عهدم با خدا پایبندم؟ آیا در سختی‌ها و مشکلات، قولم به خدا را فراموش نمی‌کنم؟ اگر در این شرایط باز هم سر قول و قرارت با خدا هستی باید گفت دمت گرم با معرفت!

پس در قرآن هرجا کلمه عهد، عقد یا میثاق به کار رفته است صحبت از وفای به عهد و پیمان با مردم و وفای به عهد ایمانی که با خدا بسته ایم است. البته که در بسیاری از آیات به عهد شکنی مردمان گذشته نسبت به پیامبرانشان اشاره شده است که این هشداری برای ماست که آیا ما به عهدی که با امام زمان بستیم پایبندیم؟ وفادار به نائب او هستیم یا در بزنگاه ها ما هم مثل کوفیان عهدشکنی می کنیم؟